Leczenie uzależnień

Uzależnień nie leczy się lekarstwami, ani obietnicami, ani esperalem, ani poprzez zmianę pracy, środowiska, żony / męża, ani też nie leczy się poprzez wzmacnianie silnej woli, która jednak jest potrzebna do wytrwania w abstynencji i udziale w procesie terapii.

Czym jest terapia

Pomoc osobom uzależnionym odbywa się w procesie terapii. Terapia jest uczeniem się. Terapia jest nauką: nauką rozpoznawania uzależnienia w sobie samym, nauką o objawach i mechanizmach uzależnienia, na skutek działania których osoba uzależniona nie dostrzega swojego problemu i nie chce się leczyć (działanie mechanizmów zostało szczegółowo opisane w zakładce „Utrata kontroli”). Terapia jest nauką o uczuciach i emocjach i nauką o sile ducha, której to siły wcale nie potrzeba kupować ani w puszkach ani w butelkach.

Terapia polega więc na uczeniu się wielu nowych rzeczy, bez znajomości których nie można utrzymać abstynencji ani żyć w zgodzie ze sobą i innymi ludźmi. Terapia jest procesem, w którym każdy ma szansę najpierw poznać samego siebie (odważnie i uczciwie), potem nauczyć się rozpoznawać swoje uczucia i emocje, a potem rozwijać siłę ducha niezbędną do wprowadzania  pozytywnych zmian do swojego życia. Trzeba też polubić siebie na nowo i być dla siebie dobrym, w nowy, trzeźwy sposób.

Życie z uszkodzonym „ośrodkiem przyjemności”

Powstawanie uzależnień jest związanych z wieloma czynnikami, a najważniejszy z nich wiąże się z zaburzonym funkcjonowaniem tzw. „ośrodka przyjemności”, który działa w sposób nienaturalny bo wciąż za mało mu bodźców przyjemnych i nigdy nie ma ich dosyć. „Ośrodek przyjemności” nie psuje się od razu – trwa to zwykle jakiś czas zanim zacznie się obsesyjnie dopominać dostarczania mu przyjemności kosztem osób uzależnionych i ich rodzin.

„Ośrodka przyjemności” nie można naprawić. Można za to przyzwyczaić go do abstynencji i dostarczać mu zupełnie innych niż dotychczas przyjemnych bodźców w sposób bezpieczny czyli nietoksyczny.

Dlatego też każda osoba uzależniona musi nauczyć się jak żyć ze swoją chorobą i musi siebie polubić i mieć dobre życie, gdyż w przeciwnym razie nie zadowoli „ośrodka przyjemności” i wróci do nałogu.

Kim będę po terapii

Każda osoba uzależniona, w procesie terapii, ma pełną szansę stać się nawet wielokrotnie lepszą niż była, zanim zachorowała na uzależnienie. Wielu osobom już się to udało. Można ich spotkać na mityngach Anonimowych Alkoholików, Narkomanów, Lekomanów, Żarłoków, Seksoholików, Zakupoholików i wielu innych samopomocowych grupach spotkaniowych opartych na programie 12 kroków, dzięki któremu trzeźwieje wiele milionów osób na całym świecie. Program 12 kroków stał się podwaliną współczesnej terapii uzależnień, a od Anonimowych Alkoholików uczyli się specjaliści psycholodzy i terapeuci, choć niektórzy z nich czasami się tego wypierają……

Aby rozpocząć proces terapii bardziej trzeba chcieć przestać pić/ćpać niż trwać w uzależnieniu. Trwanie w uzależnieniu dostarcza przykrych konsekwencji i aby przerwać błędne koło: picia → konsekwencji picia → wstydu → leczenie alkoholem przykrych emocji → kolejnego picia → itd. należy zgłosić się na terapię. Sam/sama sobie nie poradzisz. Udział w terapii nie wymaga od Ciebie wiedzy jak masz to zrobić aby nie pić/ćpać/ itp. – tego będziesz się dopiero uczył/ła. Udział w terapii wymaga od Ciebie chęci do zmiany swojego życia. Jak możesz to zrobić ? Możesz po prostu przyjść i powiedzieć: chcę. Wtedy będziesz miał/ła pełną szansę nauczyć się jak żyć bez środka uzależniającego i stawać się osobą szczęśliwą. Szczęśliwą dla siebie i swoich bliskich.

Uzależnienie jest chorobą postępującą i mocno wyniszczającą. Możesz dalej spotykać się z tymi, którzy się wyniszczają, a możesz zacząć spotykać się z tymi, którzy trzeźwieją. Siła i moc ducha jest w tej drugiej grupie osób. Masz szansę ich spotkać i dołączyć do nich.
Odwagi i powodzenia.